Merhaba, bir lise öğrencisi olarak sizlerle 1 Mayıs’a katıldıktan sonraki duygularımı paylaşmak istiyorum. 1 Mayıs günü alana doğru yürürken içimde tarif edemeyeceğim bir coşku ve heyecan vardı. İçimdeki umut fidelerinin büyüdüğünü, yeşerdiğini hissettim. Geçmiş yıllarda katıldığım 1 Mayıslarda genellikle benden yaşça büyük insanlarla karşılaşırdım. Ancak bu yıl, gençlerin mücadele arzusu ve dinamizmi alanlara daha fazla yansımıştı.
19 Martta başlayan eylemlerle birlikte gençlik, değişim talebini artık daha açık şekilde ifade etmeye başladı. Ailelerin engellemelerine, polisin baskısına ve gözdağı çabalarına rağmen mücadele etme isteği beni çok etkiledi. Gençlerin bu direnci ve kararlılığı, umutlarımı daha da büyüttü.
1 Mayıs’ta gençlerin ağırlıkta olduğu kortejleri görmek, genç arkadaşlarımızın gözlerindeki o samimi ve içten gülümsemeyi fark etmek çok güzeldi. O an bir kez daha anladım ki birlikte olduğumuzda güçlüyüz ve değişimi başarabiliriz. Kapitalist sistem özgürlüklerimizi kısıtlıyor. Zorbalık rejimi bizleri baskı altına alıyor, yok sayıyor. 1 Mayıs günü, meydanlarda bu adaletsiz düzene ve baskıya karşı taleplerimizi hep bir ağızdan haykırdık.
1 Mayıs’a arkadaşlarımla birlikte katılmak ise benim için ayrı bir gurur kaynağıydı. Yan yana yürümek, aynı duyguları paylaşmak gerçekten çok güzeldi. İlk defa 1 Mayıs’a katılmanın coşkusu onlar için çok farklıydı, ilk kez böyle bir deneyim yaşadılar. Liseli arkadaşım duygularını şöyle ifade etti: “Daha önce hiç böyle bir kutlamaya, bu kadar insanın bir arada olduğu bir alana gitmemiştim. 1 Mayıs sabahı yolda gelirken, yıllardır televizyonlarda bize gösterilen sahneler geldi aklıma, açıkçası çekindim. Ama hep birlikte yürümeye başladık, sloganlar attık ve kendimi ilk kez bu kadar özgür hissettim. Alana girdiğimdeki o coşku, yağmur yağmasına rağmen insanların alanı terk etmemesi, dayanışma duygusunu hissettirdi bana. O an, aslında sırf biz bir araya gelmeyelim diye yıllardır 1 Mayıs’ın karalandığını fark ettim.”
Arkadaşımın ablası ise duygularını şöyle dile getirdi: “Hep birlikte o alanda olunca özgüvenimiz arttı, kendimizi daha rahat ifade edebildik. 7’den 70’e her yaştan insan vardı. Normalde biz gençler, belli bir yaşın üstündeki insanlarla çok kolay iletişim kuramayız. Ama kadın erkek demeden, her yaştan işçiler ve gençler olarak emeğimize ve özgürlüğümüze sahip çıkmak için oradaydık. Hakkımızı savunmak için yürüdük. Çünkü saatlerce çalışıyoruz ama aldığımız ücretle geçinemiyoruz. O alanda kimse kimseyi kıyafetiyle, inancıyla, geldiği yerle yargılamıyordu. Herkes aynı amaç için oradaydı ve bu bana büyük bir gurur verdi. Kendimi hem coşkulu hem de güçlü hissettim. O alanı terk etmek istemedim. Yağmurda ıslanmak bile güzeldi. Horon çekmek, halay çekmek… O anları paylaşmak umut ve mutluluk verdi.”
Arkadaşlarımın 1 Mayıs’a katılmalarının hissettirdiği bu güzel duygular beni de çok mutlu etti. Biz gençler, sınıfımızın saflarında yan yana geldikçe daha da güçleneceğiz. Egemenler ise bu gücümüzün farkına varmayalım, birlik olmayalım diye her türlü oyuna başvuruyor, bizi korkutarak, sindirerek birlik olmamızı engellemeye çalışıyor. Ama biz tüm engelleri aşarak yan yana gelmeye devam edeceğiz ve bu birlikteliği büyüteceğiz. Çünkü kurtuluşumuzun başka bir yolu yok: Ya hep beraber, ya hiç birimiz!
